สิคีริยา โสภาค สุวรรณ ๒ เล่มจบ

ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ใด ความจริงนั้นจะตามติดตัวไปทุกหนทุกแห่ง

มีประโยชน์อันใดเล่าที่จะหลีกหนี ผจญ และ สู้กับความจริงคือสิ่งที่ถูกต้อง"

                    พราหมณ์มาฆะ ได้พาบุตรชายมาฆะน้อย และ นางทิศยา บุตรบุญธรรม วัย ๕ ปีเดินทางมายั

อนุราธปุระ นครสิงหลา เพื่อเข้าถวายตัวรับราชการ ได้มอบ ทิศยา

ให้เป็นบุตรบุญธรรมของนางนารินีผู้เป็นญาติ 

ราชสำนักสิงหลาขณะนั้นมีพระเจ้าดธุเสนา ปกครอง ทรงมีอัครมเหสี คือ พระนางสัมขา

มีโอรส คือ เจ้าชายโมคคลานะ และ มเหสี นามนางปรธะ มีโอรส คือ เจ้าชายกัสสปะ 

 พราหมณ์มาฆะได้เข้าเฝ้าพระนางปรธะ และ พระเจ้าดธุเสนา และ ได้อาศัยความร้าวฉาน

ระแวง ชิงดีชิงเด่น ในราชสำนักนี่เอง เป็นจุดมาเพ็ดทูล เพื่อความก้าวหน้าของตนเอง

         ในวันเพ็ญวันวิสาขา นางนารินีได้พาทิศยาไปทำบุญ ทิศยาพลัดหลงกลับพี่เลี้ยง

แต่ก็ได้พบกับทหารหนุ่มรูปงานมมาช่วยประคองถาดน้ำมันเทใส่ขันรอบลานวิหารและ...เขาคือ

ราเชนธราบุตรชายวัย ๑๖ ปี ของแม่ทัพเรือ และ นางศศิเรขา ซึ่งเป็นเพื่อนรักกับนางนารินีนั่นเอง