เตภูมิกถา พระญาลิไท เตภูมิกถา พระญาลิไท

คุณลักษณะของ ”เตภูมิกถา” หรือ “ไตรภูมิพระร่วง” ที่เรียกกันในช่วงหลังมานี้ มี 2 อย่างที่สำคัญ นั่งคือ หนึ่ง เป็นหนังสือที่ว่าด้วยคำสอนทางพุทธศาสนา ที่ถือและเชื่อกันว่าคนไทย (อย่างน้อยก็คือคนในภูมิภาคที่ปัจจุบันเป็นคนในประเทศไทย) ได้ใช้ศึกษา เรียนรู้ และสั่งสอนกันมายาวนานนับตั้งแต่สุโขทัย และอีกหนึ่งคือ นอกจากศิลาจารึกแล้ว “เตภูมิกถา” ก็นับเป็นวรรณคดีไทยเรื่องแรก ซึ่งปรากฎหลักฐานมาจนถึงปัจจุบันนี้ ทั้งนี้เพราะเชื่อกันว่า พระมหาธรรมราชาธิบดีที่ 1 (พระญาลิไทย) กษัตริย์แห่งกรุงสุโขทัย ทรงนิพนธ์ขึ้นมานับแต่พระองค์ได้ครองเมืองศรีสัชนาลัยได้ 6 ปี คือในปีระกา พ.ศ. 1888

สารบัญ

คำนำ

บานแพนก

เตภูมิกถา

คาถานมัสการ

บานแพนกเดิม

เตภูมิกถา

ปฐมกัณฑ์ นรกภูมิ

ทุติยกัณฑ์ ติรัจฉานภูมิ

ตติยกัณฑ์ เปรตภูมิ

จตุตถกัณฑ์ อสุรกายภูมิ

ปัญจมกัณฑ์ มนุสสภูมิ

ฉัฏฐกัณฑ์ ฉกามาพจรภูมิ

สัตตมกัณฑ์ รูปวรจรภูมิ

รูปพรหม ๑๖ ชั้น

อัฏฐมกัณฑ์ อรูปาวจรภูมิ

นวมกัณฑ์ อวินิโภครูป

ทสมกัณฑ์

เอกาทสมกัณฑ์ นิพพานกถา

อวสานพจน์

ภาคผนวก

สมุดภาพไตรภูมิ สมัยกรุงธนบุรี (พ.ศ.๒๓๑๙)